Met de paplepel ingegoten

Ik had bedacht dat ik een stuk wilde schrijven over talenten en dan met name waarom ik nou zo graag met talent ontdekken werk. Je gaat nadenken en proberen daar een antwoord op te geven. Heel stom, maar ik kwam niet eens erg ver. Want met talenten werken is voor mij eigenlijk gewoon heel erg normaal. Er is mij namelijk altijd geleerd dat iedereen gelijk is en dat iedereen over mooie eigenschappen en talenten beschikt. Dat werd mij echt met paplepel ingegoten.

Mijn vader was vakbondsbestuurder en ik vond zijn werk ontzettend intrigerend. Als jong meisje ging ik mee naar zijn kantoor om te helpen met brieven vouwen en soms mocht ik zelfs de telefoon opnemen. Af en toe mocht ik mee tijdens een staking of demonstratie, erg gaaf om mee te maken. Ik kan mij één staking nog heel goed herinneren. In de portefeuille van mijn vader zat de sociale werkvoorziening, dit paste zo ontzettend goed bij hem. Er was een staking in Martiniplaza voor de WSW bedrijven in Noord Nederland, ik mocht mee. We gingen vroeg op pad want we moesten eerst alle bussen ontvangen die onderweg waren naar Groningen. Ik had nog nooit zoveel bussen bij elkaar gezien… 

Puur en oprecht…

Eenmaal binnen ben ik in een hoekje gaan zitten, ik was best onzeker dus vond het prima. Daar in dat hoekje zat ik met grote ogen te kijken naar wat er allemaal gebeurde. Mijn vader stond op een podium achter een microfoon om iedereen toe te spreken. Het ging natuurlijk over staken dus er werd best hard geroepen, geschreeuwd en gejuicht. Iedereen in de zaal ging los, geweldig om te zien. Er was een heel gemêleerd publiek want bij een WSW bedrijf werken mensen die in een beschermde omgeving werken. Mensen met een stoornis, syndroom of beperking… alles was er. Fantastisch om te zien! Iedereen voelde zich thuis en op zijn of haar gemak, er hing een hele gemoedelijke sfeer. Af en toe kwam er iemand bij mij zitten om een praatje aan te knopen. Gewoon zonder gene en zo heerlijk puur vragen wat ik daar deed en wie ik was. Dit was wat ik zo mooi vond, die echte oprechtheid zonder dat iemand er wat voor terug moest of van je verwachtte. Ik kan dat gevoel nog steeds oproepen. Ik zie mijzelf daar namelijk ook nog echt zitten, weet zelfs nog precies wat ik aan had…

De wereld van WSW bedrijven is mij altijd blijven trekken, eigenlijk best raar dat ik er nooit mijn beroep van heb gemaakt. Maar tjah, soms loopt het leven anders. Je wordt groter, leert mensen kennen die je beïnvloeden en je maakt dingen mee die je vormen.